آئین مستان

ای نجل جواد، ابن رضا، حضرت هادی 

بگرفته حسن بر تو عزا حضرت هادی 

یک عمر ستم دیده ز جور متوکل 

در آینه ی صبح و مسا حضرت هادی 

دل سوخته از طعنه و از زخم زبان‌ها 

خونین جگر از زهر جفا حضرت هادی 

بردند همان شب که سوی بزم شرابت 

چون از تو نکردند حیا حضرت هادی 

افسوس که کشتند تو را از ره بیداد 

بی جرم و گنه، قوم دغا حضرت هادی 

افسوس، به جور از حرم مادر و جدت 

گشتی تو غریبانه جدا حضرت هادی 

کس از غم ناگفته‌ات ای یوسف زهرا 

آگاه نشد غیر خدا حضرت هادی 

کشتند تو را در دل غربت، به چه جرمی 

ای جان جهانت به فدا! حضرت هادی 

بزم می و خون دل و حبسِ ستم و زهر 

حق تو عجب گشت ادا حضرت هادی 

در ماتم تو ای خلف پاک پیمبر

شد سامره چون کرب و بلا حضرت هادی 

میثم به تو و غربت تو اشک فشاند 

ای کشته ی بی‌جرم و خطا حضرت هادی

از عرش خدا بوی گل زهرا میاد

خورشید هُدی میتابه رو دست جواد

با نغمه شادی پیچیده صدای منادی

میخونه سرود ولادت که اومده حضرت هادی

امشب آسمون دل بیتابه

نور ازلی میتابه به ظلمت دنیا

بارون تا دم سحر میباره

زمانه رو دستاش داره یک غنچه زیبا

از عرش خدا بوی گل زهرا میاد

خورشید هُدی میتابه رو دست جواد

دریای کرم تو نگاه آسمونیش

عالم اسیر سخاوت و مهربونیش

مهتاب سعادت، طلیعه نور هدایت

یه روزی میشه  عاشقا رو میبره برای زیارت

هستی بیقرار و خاطرخواشه

دلا میون دستاشه که یوسف زهراست

عشقش چراغ شبای تاره

که نور محبت داره تجلی یکتاست

از عرش خدا بوی گل زهرا میاد

خورشید هُدی میتابه رو دست جواد

شوق حرمش آرزوی اهل ولا

شیش گوشه تو آینه کرببلا

تو عین بهاری یه عالمه دیوونه داری

سائلای تو همه میگن برای ما کم نمی ذاری

دلها به کرامتت مدیونن  تو حریم تو مهمونن   عنایت عشقی

شیعه به ولای تو پاینده    به هوای تو پابنده     حقیقت عشقی

شده ام بر آن که پری زنم به هوات یا علیَ النقی

سفری کنم و سری زنم به سرات یا علیَ النقی

به هوات تازه کنم نفس، به سرات آیم از این قفس

برسم به مأمن آسمانِ ز قفات یا علیَ النقی

علی علی علی

هله ای قلم تو شروع کن، ز درون درآ و طلوع کن

بنویس سر در مشق های سیات یا علیَ النقی

بنویس دست مِداحتم نرسد به عرش فضائلت

شود آب های جهان اگر که دوات یا علی النقی

علی علی علی

تو همان تجلّی ایزدی، که به شکل بنده درآمدی

و سروده ای غزل از زبان خدات یا علیَ النقی

علی علی علی

و به استناد زیارتت، تو و اهل بیت نبوتت

شده اید رب جلی ولی به صفات یا علیَ النقی

ز عدم وجود درست کن، ز نبود بود درست کن

و به شیر جان بده با مسیح نگات یا علیَ النقی

منم آشنای قدیم تو، ز دیار عبدالعظیم تو

که سلام می دهمت به شوقِ لقات یا علیَ النقی

علی علی علی

نبُوَد به بودن تو غمم، به خدا که حُرِ جهنمم

که گرفته ام به ولات برگِ برات یا علیَ النقی

علی علی علی

مولا مولا یا بن الزهرا امام هادی

بیاد بیت الولا جمال داور ببین

جمال داور نگر روی پیمبرببین

کمال خیرالنسا جلال حیدر ببین

کنار ابن الرضا رضای دیگر ببین

جواد را با گلی بهشت پرور ببین

بهشت از این گل گرفت آبرو احترام

مولا مولا یا ابن الزهرا امام هادی

ابو الحسن کنیه و علی بود نام او

زحور دل می برد کبوتر بام او

پرندگان هوا شیفته دام او

درندگان زمین اشک فشان رام او

چشمه آب حیات جر عه ای از جام او

الا الا تشنگان از او ستانید جام

مولا مولا یا ابن الزهرا امام هادی

پناه من کوی او، نگاه من سوی او

کعبه من سامره، قبله من روی او

رشته توحید من، سلسله موی او

بهشت در سایه، قامت دلجوی او

جهان هستی همه، پر از هیا هوی او

عالم خلقت  کند در حرمش ازدحام

مولا مولا یا بن الزهرا امام هادی

به هر کجا جا کنم مرا وطن سامره است

تکلمم روز و شب به هر سخن سامره است

نقل سخن سامره نُقل دهن سامره است

مرا به جنت چکار بهشت من سامره است

که خاک آن مظهر حی زمن  سامره است

به صبح گاهش درود

به شام گاهش سلام

مولا مولا یا ابن الزهرا امام هادی

آستان خدا کمال شما

هفت پرواز زیر بال شما

با شما می شود به قرب رسید

ای رضای خدا رضای شما

گاه با آدم و گَهی با نوح

بی زمان است سن و سال شما

مثل جبرئیل می شود بالم

با همین غوره های های کال شما

روزگاری است ساکن دلم اید

گرچه نا قابل است مال شما

بال ما را به آسمان ببرید

تا خداوند لا مکان ببرید

هر کسی که تو را سلام کند

به مقام تو احترام کند

کاش در صحن سامرات خدا

تا قیامت مرا غلام کند

پرو بال کبوترانه ی من

در حریم تو میل دام کند

هر که بی توست، واجب است به خود

خواب احرام را حرام کند

واجب است اینکه شیعه بعد طواف

عرض دین محضر امام کند

نیمه ی ماه حج که شد باید

شیعه در محضر شما آید

ای مسیحا ی سامرا هادی

آفتاب مسیر ما هادی

علی ابن محمد ابن علی

نوه ی اول رضا هادی

نیست جز دامن کرامت تو

پرده خانه خدا هادی

ذکر هر چهارشنبه ام این است

یا رضا یا جواد یا هادی

به مَلک هم نمی دهم هرگز

گریه ی زائر تو را هادی

یک شبی را کنار ما ماندی

سر سجاده جامعه خواندی

تو دعا را معرفی کردی

مرتضی را معرفی کردی

با فراز زیارت سبزت

راه ما را معرفی کردی

مرتضی و حسین و فاطمه و

مجتبی را معرفی کردی

نه فقط اهل بیت را بلکه

تو خدا را معرفی کردی

سامرایت غریب بود اما

کربلا را معرفی کردی

با تو ما مرتضی شناس شدیم

تا قیامت خدا شناس شدیم

ریشه های محبت ما تو

مزرعه های سبز دنیا تو

خواهش سرزمین پائین من

اشتیاق بهشت بالا تو

گاه ابلیس می شوم بی تو

گاه جبرییل می شوم با تو

می نمی دانم این که من دارم

به تو نزدیک می شوم یا تو

چه کسی از مسیر گمراهی

داده ما را نجات؟ آقا تو

تو مرا با ولایتم کردی

آمدی و هدایتم کردی

دل من در کفت اسیر بود

به دخیل تو مستجیر بود

گر شود ثروتم سلیمانی

باز هم بر درت فقیر بود

شکر حق می کنم صدای بلند

حضرت هادی ام امیر بود

آبرو خرج می کنی بسکه

کرم سفره ات کثیر بود

شب میلاد تو به ذی الحجه

مطلع شوکت غدیر بود

ریشه ناب اعتقاد علی

پسر حضرت جواد علی

دوست دارم گدای تو باشم

سائل دست های تو باشم

مثل بال و پر کبوترها

دائما در هوای تو باشم

دوست دارم که از زمان ازل

تا ابد خاک پای تو باشم

نیمه شب های ماه ذی الحجه

زائر سامرای تو باشم

یا دعای قنوت من باشی

یا قنوت دعای تو باشم

ما فقیریم سفره ای وا کن

سامرایی حواله ی ما کن

با تو این عقل ها بزرگ شوند

اعتقادات ما بزرگ شوند

پای دلهای شیعیان آن قدر

گریه کردید تا بزرگ شوند

با نگاه تو با محبت تو

اِبن سکّیت ها بزرگ شوند

خوب شد بچه های خانه ی ما

پای درس شما بزرگ شدند

بچه های قبیله ما با

کربلا کربلا بزرگ شدند

بی تو دل های ما بهار نداشت

مثل یک شاخه ای که بار نداشت

بال کسی به اوج هوایت نمی رسد

حتی ملکبه گرد دعایت نمی رسد

دستان آسمان به بلنداي آسمان

بر خاک ریشه هاي عبایت نمی رسد

آقا بدون نور تو حتی فرشته هم

گمراه می شود به هدایت نمی رسد

تو چهارمین علی سریر ولایتی

درک زمین به فهم ولایت نمی رسد

فخر گدایی سر کویت همین بساست

صد پادشاه هم به گدایت نمی رسد

ما را غلام حضرت هادي نوشته اند

دیوانگان غیر ارادي نوشته اند

وقتی قرار شد که کمی سروري کنم

باید همیشه پاي شما نوکري کنم

روي زمین که رد و نشان از شما کم است

باید نظر به نقطه ي بالاتري کنم

وقتی قرار شد به تو نزدیکتر شوم

باید که التماس به چشم تري کنم

بار رسالت غم تو روي دوشمن

پسمی توان به عشق تو پیغمبري کنم

با این گدایی تو همیشه امام عشق

باید به کل عالمیان سروري کنم

چون دل میان زلف کسی ساده گم شدم

شکر خدا اسیر امام دهم شدم

مسعود اصلانی